Hayatım boyunca yarım başarılar ile yetinmiş biriyim. Hiç bir zaman tam istediğime ulaşamadım. Hep ucuna kadar geldim ve başaramadım. Lise sınavında istediğim fen lisesine gidemeyip ondan bir düşük olanına gittiğim zaman yaşadığım o elindekiyle yetinme duygusunu üniversitede yaşamak istemiyorum. Lisede de bunun bilincinde başladım aslında. Ama hayat planladığınız gibi olmuyor. Karşıma çıkan bazı engeller, hayal kırıklıkları, ve toparlayayım derken daha çok batmalarım sonucunda çalışmaya çalışarak geçen bir 3 yılım oldu. Yaz tatilini ahım şahım geçirmedim ama boş da olmadı. Ama eylül benim için rezil bir aydı. Ekim öyle olsun istemiyorum. Çevreden duyduğum çok uçuk saatler ve netler varken benim elimde sadece 70 80 arası tyt neti yapan, 11 den biraz ayt temeli olan ve 12 konularını kaçırmamaya çalışan bir adet ben varım. Ve hedefim çok yüksek ne olur nasıl olur biliyorum ama üstümde çok sayıda başarısız olmanın vermiş olduğu bir kırgınlık var. Sürekli yapamayacağımı mezuna kalacağımı söyleyen bir çevre var duyarsızım hırslanıyorum ama bir yandan da kırılıyorum. Okulum çok korkunç herkes birbirinin kötülüğünü istiyor ve moral bozmaya çalışıyorum. Açığa geçmek istediğimi söylediğimde ailem izin vermiyor. Verimsiz olduğu için dershaneyi bıraktım ve disiplin sağlamaya çalışıyorum. Hayat beni nereye götürür bilmiyorum ama ben istediğim yoldan gitmek için bu sene canımı dişime takıcam bugün buraya not olsun. Pes etmeyelim daha çok hayalimiz var 🙂
m
